نقش تلفیق فناوری‌های دیجیتال و روش‌های یادگیری فعال در نوآوری آموزشی درس فیزیک: درس‌هایی از دوره همه‌گیری کووید-۱۹ و چشم‌انداز پساکرونا
کد مقاله : 1021-HAF6 (R2)
نویسندگان
پریوش حسن زاده *، سلما الیاسی، فهیمه کرمی قره قشلاقی
دانشگاه فرهنگیان
چکیده مقاله
در سال‌های اخیر، آموزش فیزیک در حوزه دیجیتال با تغییرات چشم‌گیری همراه بوده ولی همچنان مسائلی مانند انتزاعی بودن مفاهیم، تکیه بر شیوه‌های سنتی تدریس و نابرابری در دسترسی به ابزارهای فناوری، مشکلاتی در روند یادگیری به وجود آورده است. تجربه دوران کرونا از یک‌سو محدودیت‌هایی به همراه داشت، اما از سوی دیگر فرصت تازه‌ای برای نوآوری در روش‌های آموزشی فراهم کرد. این پژوهش مروری با هدف بررسی رویکردهای نوین ترکیب فناوری و روش‌های فعال در آموزش فیزیک انجام شده و برای این منظور، چندین مقاله بررسی شدند. داده‌ها از طریق تحلیل محتوای کیفی و موضوع‌محور استخراج و با روش مثلث‌سازی منابع اعتبارسنجی شدند. نتایج نشان داد که استفاده از روش‌های فعال آموزشی مانند کلاس معکوس، یادگیری مبتنی بر پرسش، یادگیری پروژه‌محور و الگوی پنج‌مرحله‌ای E5 در ترکیب با ابزارهای فناوری (مانند شبیه‌سازی‌هایPhET یا ماژول‌های آموزشی دیجیتال) باعث افزایش درک مفهومی، علاقه و مشارکت دانش‌آموزان می‌شود. البته، اجرای این راهبردها به‌آسانی صورت نمی‌گیرد و عواملی همچون نابرابری دیجیتال، کم‌بودن مهارت معلمان در حوزه فناوری و همراهی نکردن دانش‌آموزان برای یادگیری خودگردان، موانع مهمی برای این امر به شمار می‌آیند. در پایان، پیشنهاد می‌شود زیرساخت‌های برابر فراهم شود و محتوای استاندارد تدوین شود، و همچنین در قسمت آموزشی، ارتقای مهارت‌های معلمان و ایجاد محیط‌های یادگیری جذاب و در قسمت پژوهشی انجام مطالعات بلندمدت در مدارس و توجه به نقش خانواده در یادگیری اعمل شود. به طور کلی، موفقیت این مسیر زمانی تحقق می‌یابد که میان سیاست‌گذاران، معلمان، خانواده‌ها و پژوهشگران، همکاری لازم صورت گیرد.
کلیدواژه ها
آموزش فیزیک، روش‌های فعال، فناوری، پساکرونا.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر