بررسی اثربخشی طراحی واحدهای یادگیری تلفیقی (علم، فناوری و جامعه) در فیزیک بر افزایش مهارت‌های پژوهشی دانش‌آموزان: مطالعه موردی مبتنی بر روایت پژوهی معلمان دوره متوسطه
کد مقاله : 1137-HAF6
نویسندگان
محراب بشیرپور *
استادیار گروه روانشناسی و مشاوره دانشگاه فرهنگیان پردیس علامه امینی تبریز
چکیده مقاله
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی به‌کارگیری واحدهای یادگیری تلفیقی STS در درس فیزیک و تحلیل تجربه معلمان پژوهنده از اجرای این واحدهاست. این مطالعه با روش ترکیبی اکتشافی متوالی انجام شد. در بخش کمی، 42 دانش‌آموز پایه یازدهم در دو گروه آزمایش (21) و کنترل (21) مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش «پرسشنامه استاندارد مهارت‌های پژوهشی بی‌اسچک (1996)» با 38 گویه و پایایی α=0.89 بود. داده‌ها با تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج نشان داد آموزش تلفیقی موجب افزایش معنادار مهارت‌های پژوهشی دانش‌آموزان می‌شود (F=32.41, p<0.001, η²=0.47). در بخش کیفی، روایت‌های ۵ معلم فیزیک با روش تحلیل مضمون براون و کلارک (۲۰۲۱) بررسی شد و 5 مضمون کلیدی شامل «فعال‌سازی کنجکاوی»، «تغییر نقش معلم»، «افزایش خودکارآمدی دانش‌آموز»، «پیوند یادگیری با مسائل واقعی» و «بهبود فضای مشارکتی کلاس» استخراج شد. هم‌پوشانی یافته‌های کمی و کیفی نشان می‌دهد که رویکرد تلفیقی، هم کیفیت یادگیری فیزیک و هم شایستگی پژوهشی معلمان را ارتقا می‌دهد.
کلیدواژه ها
یادگیری پژوهش‌محور، رویکرد تلفیقی، فیزیک و فناوری، معلم پژوهنده، روایت پژوهی، ارتقاء شایستگی حرفه‌ای
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر